December was een heerlijke, maar ook wel pittige maand: volgepropt met feestdagen, verjaardagen van mijn beide dames, en natuurlijk allerlei vormen van afscheid. Tijd om een paar dagen lekker uit te waaien op Texel. Flinke storm inderdaad en onze zielige vuurpijltjes waaiden bijna het wad op...
Volgens mij is niemand er goed in, maar zeker ik niet. Afscheid nemen went niet. Bureau opruimen, collega's groeten, nog een laatste blik op het weidse groen door het raam... Het blijft een klein beetje doodgaan, zeker als ook teleurstelling meespeelt.
De bescheiden afscheidsreceptie zelf was prima, en niet alleen door de zoete troep oliebollen, wafels en appelflappen die ik had aangerukt: een goed gevoel over het kringetje toffe collega's en gewoon jammer dat het niet klikt. Met het kerstige SKY-radio op de achtergrond dreigde het zelfs nog even swingend te worden :)
Beetje gek achteraf, maar tijdens mijn Stoas-tijd heb ik eigenlijk meer tijd in Utrecht soorgebracht dan ik Wageningen: ik zat het merendeel van de tijd bij de Belastingdienst gedetacheerd als consultant/onderwijskunidge. Binnen de douane staan ingrijpende (juridische) veranderingen op stapel en B-learning gaat de medewerkers daarop voorbereiden. Heerlijk om in de wereld te duiken van de Authorised Economic Operator, maar ik ben wel benieuwd hoelang alle afkortingen nog in mijn hoofd blijven spelen: TAPA, TCDW, B/CKC, AEO, NTCS, SBB...
Tijdens mijn maanden bij de Belastingdienst was ik regelmatig verbaasd over de - in mijn ogen - organisatorische wirwar van werkgroepen, kennisgroepen, projectgroepen, afstemmingsgroepen en pilotgroepen. Gelukkig wisten Bd-collega's Ruud en Arie 'hoe de hazen lopen'. Herhaaldelijk kreeg ik op het hart gedrukt: 'Verbaast u niet, verwondert u slechts'. Als afscheidscadeau heb ik dat op een tegeltje gegeven (zie boven), en hebben we in de stad getoast op de Toepassingsverordening Communautair Douanewetboek. Proost!
Vandaag presenteert 'Open Source Software in het onderwijs' een 'nieuwe tool' eXe: 'een eenvoudige auteursomgeving die het mogelijk maakt lesjes te ontwikkelen zonder technische voorkennis'. Een soort kleine autoringtool zoals Stoas' Team dus? Ik kon precieze functionaliteiten niet terugvinden op de OSS-site, en heb het gedownload. Meer informatie over deze tool, die de afgelopen twee jaar vanuit Nieuw-Zeeland is ontwikkeld op exelearning.org 
Dit weekeinde wel toe aan uitwaaien. Na een prachtig klassiek concert en knetterend dansfeest met tutende oren de woeste natuur in. Nou ja, gewoon een NS-wandeltochtje dat meer stedelingen hadden uitgekozen, maar toch. 
Heerlijk om in goed gezelschap even van me af te stappen...
En om tussendoor ook een rugzak vol besjes, bastjes, blaadjes takjes, mosjes en frutsels te roven voor een heus kerststukje!
Uit het verre Rotterdam naar Wageningen
Heel wat geregel en veranderingen
Vol enthousiasme ging je ervoor
Maar nu ga je er alweer vandoor
Het vogeltje wat bij Stoas heel kort zong
Heet toevallig Erik de Jong
Je hebt ons maar kort van je gezelschap laten genieten
Daarom is de Sint zeer bedroefd en ook al zijn Pieten
Dus pak je pakje snel maar uit
Of kom anders terug op je genomen besluit
De sint stopt nu verder met jou verbaal te pesten
En wenst jou voor de toekomt het allerbeste
Sint
(gevonden in mijn postvakje, samen met een mooi boekje) 
Een luchtig tussendoortje even. Rond de gekke naam van m’n blogje. Nog steeds druppelen vragen erover binnen. Ik wist het ook niet, maar het bleek de vreugdekreet te zijn, waarmee ik collega's verblijdde. Gebombardeerd tot thema van m'n Amsterdamse afscheid. Bewijsmateriaal van mooie Cirquest-jaren, maar waarom roep ik niet eenvoudig ‘joepie’ of oudhollandsch ‘hoera’?
Mijn inspiratiebron is Gerard Kromhout. Deze grote spelheld redde me vaak uit de penarie, als programmeur en door goed humeur. Onlangs ontfutselde ik Gerards ‘joe-hoe’-oorpsrong: bij een van zijn onvolprezen spellen had hij feedbackgeluiden laten inspreken. Luister naar de woeste kreet van een zekere Job (what’s in a name).
Weer leidt elk antwoord tot een nieuwe vraag: waar ligt de inspiratie van deze Job? 
De Nederlandse ontwikkeltool Gamemaker had ik al veel eerder zien langsvliegen, maar pas recentelijk hoorde ik tot mijn verbazing dat-ie serieus bedoeld is voor docenten of onderwijskundigen zelf. Dat zij er zelf educatieve spellen mee in elkaar zetten. Lijkt me een beetje al te enthousiast, maar ik heb het toch zelf eens gedownload. 'ns Kijken of het werkelijk zoveel laagdrempeliger is dan bijvoorbeeld flash (casual 2d games) of 3d engines. En misschien aardig om 'ns een project op te zetten met het insituut van maker Mark Overmars... 
De kogel is door de Wageningse kerk.
Het lucht wel wat op om de knoop te hebben doorgehakt en er openlijk over te kunnen praten. Een vrolijk verhaal is het echter voor niemand. Reacties lopen zeer uiteen: sommige collega's kijken schichtig weg, andere komen juist op me afgestormd. Soms verontwaardigd dat ik Stoas niet genoeg kans heb gegeven, maar eigenlijk altijd ook vol herkenning bij het horen van m'n afweging. M'n stap komt vrij onverwacht, hoewel veel collega's vanaf het begin al wel dachten dat ik in Wageningen moeilijk m'n creatieve ei kwijt zou kunnen.
Een stukje Sinterklaasgedicht van ruim 20 jaar geleden komt weer bovengeborreld. Uit de tijd dat ik op de middelbare school een vakkenpakket moest selecteren:
"... Kiezen is moeilijk, kiezen doet pijn,
Nee, het is niet fijn om een kiezer te zijn..."
Slecht nieuws, goed nieuws? Computeridee bericht over nieuw inzicht vanuit de VS. Uit onderzoek komt bewijsmateriaal dat geweldadige games de hersenen beïnvloeden. Gaat mijn buurjongen eindelijk de boel kort en klein slaan? Komt de nieuwe generatie als bloeddorstige zombies de planeet uitmoorden? Moeten we misschien toch een wakend oogje op Marcel houden? En betekent dit andersom heet bewijs van effectiviteit van serious gaming?
Nou, nee. uit scans bleek dat de zogenaamde ‘vlucht-of-vecht’-respons van de hersenen werd geactiveerd, tijdens en vlak na het spel. Poepoe. Niks geen gedrag, zeker niet op langere termijn. Enige conclusie is dat er meer onderzoek nodig is. 'Wij van wc-eens adviseren wc-eend.' Onderzoekers zouden ook eens wat anders adviseren. Geen nieuws dus.
Maar misschien wordt het eens tijd voor nieuws. Valt er op hersenvlak wat te leren over leereffecten van gaming, e-learning en multimedia. Ikzelf weet op micro-breinniveau eigenlijk erg weinig. De dual coding theorie en multimedia effecten van Mayer vond ik wel aardig toegankelijk. Misschien eens tijd om soortgelijk onderzoek te (laten) doen naar effectiviteit van e-learning en serious gaming?
Dit blaadje gaat van de Wageningse boom vallen.
De eerste Stoas-weken waren wat anders dan ik verwachtte en ruim een maand geleden blogde ik over m’n twijfels. Sindsdien heb ik flink zitten broeden en ben tot de conclusie gekomen dat Wageningen toch niet is wat ik zoek, nu.
Prima collega’s, prima bedrijf, maar toch het gevoel dat ik onvoldoende toegevoegde waarde kan brengen in deze omgeving en rol. Als consultant blijft bij lopende projecten te eenzijdig schrijven en regelen, in plaats van adviseren en ontwerpen. En voor het verbeteren van processen of producten komt er vooralsnog geen ruimte van bovenaf.
Natuurlijk, van mijn kant hoge verwachtingen en onvoldoende geduld. Drie maanden twijfels. Reis ik hiervoor dagelijks vier uur op en neer? Willen Christine, Janne en ik hiervoor komend jaar de Rotterdamse schepen achter ons verbranden?
Nare twijfel voor iemand van 'rennen of stilstaan'. Dus eind van dit jaar het roer om en niet teveel aarden. Voor een pijnloos afscheid van de goede collega's in Wageningen en Utrecht is het echter al veel te laat...
Naar verluid gaat de Open Universiteit in navolging van Amerikaanse en Britse collega's gratis cursussen aanbieden. In eerste instantie is er budget om twee modules online beschikbaar te stellen, als een soort kennismaking.
Om - nog opener - alle cursussen online beschikbaar te maken zou ongeveer 12 miljoen moeten kosten. Lijkt niet zoveel, dus misschien kan het nog meegenomen worden in de kabinetsformatie :)
Dave Pollard heeft een mooie beslisboom gemaakt over wanneer welke communicatietool in te zetten. Los van wat inhoudelijke haken en ogen: is zoiets ook geschikt te maken voor keuzes in opleidingsvraagstukken waar wij als consultants of opleiders voor staan? Of is de complexe werkelijkheid toch nooit te vatten in zo'n harnas? 
Kinderen, je moet ze een keer loslaten... Vanuit Amsterdam schijnen nieuwe zwermen QB's de wereld te veroveren. Dat soort modulaire animaties zijn in Wageningen nog niet aan de orde: het merendeel van de producten is toch veel tekstueler. Door het beperkte budget van de opdracht, door de doelgroep/leerdoelen, of gewoon door de didactische voorkeur van de Stoasser. En als er toch ruimte is voor multimedia, dan zijn collega's ook niet zo gebonden door ervaringen met zo'n QB-stramien. Kijk maar eens wat voor teaser ze laatst voor KLM maakten. Kunnen deze arme reizigers uitgroeien tot een nieuw animatie-volk? 
Een geweldig kasteelweekeind! Heerlijk om de stadse drukte even achter te laten en bij te tanken met Christine. Heftige weken achter de rug en voor de boeg, dus even lekker uithijgen en uitwaaien...
Mooi kasteel, dat Rhederoord. De parkbeheerder gaf een rondleiding door de omgeving en de geschiedenis. Na het uitslapen (Janne deed dat ook bij opa en oma) 's ochtends uitkijken over de IJssel en de koei in de voortuin... 
Beetje onrustbarend dat de bomen nog grotendeels groen zijn, maar er lagen toch genoeg bladeren op de grond om lekker doorheen te stampen. Ook plassen om in te stampen en mooie paddo's om te omzeilen... 
Niet geproefd in het bos, maar wel in het kasteel heer-lijk gegeten. Twee ontbijten en twee diners feest, biologisch en vagetarisch natuurlijk ;) Prachtig afscheidscadeau van de oud-collega's bij Cirquest!
Een woensdagmiddag en -avond naar Media Plaza in Utrecht geweest: geinige hightech omgeving, lekkere hapjes, onverwacht veel oude bekenden... het was allemaal prima. Maar even serieus, het ging over spelletjes :-)
Over de educatieve toepassing van spellen. Niet alleen de heftig uitgevoerde schiet-de-moffen-aan-barrels-spellen, met alle rondvliegende bloedspetters gelukkig. Ook, en vooral spellen waar de focus meer ligt bij de inhoud (doel, engagement), structuur (spelregels) en gedrag (gameplay). Veel te doen, het ging weer lekker kriebelen! 
Met zijn twee Stoas-collega's een middag en avond naar Media Plaza in Utrecht geweest: lekkere hapjes, geinige hightech omgeving, veel oude bekenden... het was prima. Maar even serieus :-)
- subsidie: via WBSO subisdie kan op voortuitstrevende concepten, haalbaarheidsonderzoeken of verbetering processen geld terugverdiend worden. (www.subsidieshop.nl geeft bijvoorbeeld 46 concrete subsidies voor Stoas)
- simulatie: geef meerdere (3) personen de rol van 1 persoon zodat automatisch de beweegredenen expliciet worden
- doel: games zijn niet geschikt om kennis over te dragen (meer voor inzicht, attitude of vaardigheid)
- leerervaring: essentieel is terugkijken of -spoelen (zeker met meekijkende trainer)
- budgetten: ontwikkelen van simluatiegames met beperkte visuals hoeft niet duur te zijn (10-40 k€)
- verschijning: krijgt momenteel vaak teveel aandacht, terwijl inhoud en structuur onderbelicht zijn. De juiste verhoudingen zouden moeten zijn: 20% inhoud (doel, engagement) 30% structuur (spelregels) 30% gedrag (gameplay) en 20% vorm (looks)
- vrijheid: het is een valkuil om dit onbeperkt na te streven in cases; beperking vrijheid versterkt het leereffect en verlaagt de ontwikkelkosten sterk
- markt veroveren: traditionele betrokkenen (bijvoorbeeld klassieke trainers) hoeven niet perse vervangen te worden, maar kunnen ook met de game verrijkt worden en als tussenpersoon dienen
- test: game bouwen als verrijking van bestaande test, bijvoorbeeld SHL-KLM en PolitieAcademie
- maatschappelijke scenario's: bijvoorbeeld 'a force more powerful', 'pax warrior' en 'Darfur is dying'
...ja, da's wel serieus he?
Voordat ik ben uitgekeken op de kleuren van de blaadjes en de zonsondergang is de bus al gearriveerd. De vriendelijke chauffeur verwelkomt ons met een glimlach en gebaar. Hij helpt de oma voor me die onhandig rommelt met muntjes en pakt het benodigde kleingeld uit haar portomonnee.
Voor mij is er een mooi plekje over, tegenover een tienermoeder met twee jongens. Terwijl ik flirt met de jongste, die nog niet half zo oud als Janne is, roept de oudste voortdurend 'rijden!'. De moeder probeert wat te sussen, maar de chauffeur grijpt al via de microfoon in: 'Ja sorry hoor, we kunnen nog niet verder want we staan voor het rode stoplicht te wachten: kijk maar!'
Ook volgende hordes op de weg (omleidingen, verkeerslichten, wegopbrekingen) worden keurig genomen en becommentarieerd. Uitstappende passagiers worden uitbundig nagezwaaid. Zo kan het dus ook, en ik denk aan de keren dat gefrustreerde Amsterdamse chauffeurs me hadden genegeerd of geschoffeerd.
Wageningen rules, maar ik mis wel mooi mijn trein. 
Met grote spijt hoor ik dat m'n opvolging bij Cirquest nog steeds niet rond is. Terwijl het toch zulke leuke collega's zijn. Naar verluid is inmiddels ook de stressneus al gebruikt. Hieronder kun je de werking nog eens uitgelegd zien door op de rode neus te klikken...
Naast mijn gewone saaie werk heb ik ook wat schnabbels: naast secretaris van de bewonersvereniging en werkveldcommissielid Human Technology ben ik ook afstudeerbegeleider van Caspar. Na een zeer bewogen (en lahang) project studeerde hij af op mijn oude Delftse faculteit Industrieel Ontwerpen.
Aardig om het drukke gebouw, de gemummificeerde docenten en vooral de stralende Caspar te zien. Terecht was hij trots dat hij de e-learning-demo voor Philips Medical uiteindelijk tot een prima eind had gebracht. Op zijn shirt stond 'be prepared for the future', en die toekomst straalt hem tegemoet: whoe-hoe!
Oei, de kijkcijfers (zie onder) nemen een dramatische wending. Logisch, want ik schrijf al een week niet meer, en hooguit over thuis. Terecht wordt ik toegebromd: "Vertel toch eens wat over je werk!"
Beetje lastig. Niet eens omdat het inhoudelijk geheim is, maar omdat ik zit te broeden met een 'onaf' verhaal in mijn hoofd. Aan de ene kant gaat alles in de lopende projecten prima: in Utrecht kan ik mijn onderwijskundige ei lekker kwijt bij de Belastingdienst, en ook in Wageningen kan ik m'n nut prima bewijzen. Ik ben echter vooral overgestapt om mijn steentje bij te dragen aan de innovativiteit van Stoas*), en dat vind ik toch erg lastig, zeker in de rol die ik nu heb (of neem).
Natuurlijk onderneem ik wel van alles, van het starten van een inhoudelijk blogje tot het bespreken van m'n actieplan met de directeur, maar... naar mijn ongeduldige smaak gaat het op dit vlak toch niet lekker. Willen m'n Stoas-collega's echt 'degelijke lefgozers' zijn? En hoe word je wat je wilt? Moet ik mijn nek meer uitsteken, of juist even rustig wennen aan onze bestaande succesformules? Kan ik nieuwigheden uitdenken en collega's enthousiastmeren door interne projectjes? Of kun je dat niet op bestelling afdwingen en moet ik de ware innovatie juist diep opdelven in langlopende (klant)projecten? 
*) Vorige maand vertelde ik al dat we zo'n degelijk imago hebben dat we soms worden getypeerd als 'Stof-as'.
Hoewel ik geboren en getogen Rotterdammert ben, heb ik deze zaterdag de stad weer wat beter leren kennen. Christine, Janne en ik hebben eindelijk de City Safari verzilverd die we als cadeau van Tornak hadden gekregen. Het was geweldig: een iraans thee(waterpijp)huis, een moskee die onlangs tot rotterdams mooiste gebouw was verkozen en een levendig kunstatelier in een oud bovenhuis.
De kleine held redde het laatste onderdeel van het overvolle programma niet: de avond ervoor waren we door 2,5 uur NS-vertraging pas om half twaalf thuis...
Op één van de vele Utrechtse Belastingdienstdagjes vandaag groot nieuws: na anderhalve maand mag ik inloggen in het systeem. Ik heb zelfs een officieel mailadres en sta tussen de tigduizend medewerkers als een van de Jongs.
Hoewel er juridisch, bestuurlijk en organisatorisch nog veel onduidelijk is, krijg ik er toch steeds meer vat op. Op de startopleiding rond de invoering van de Authorised Economic Operators in het kader van de Veiligheidswijziging in het Toepassingsverordening Communautair Douanewetboek dus :)
Na het zuur (inwroeten en afkaderen) het zoet (globaal ontwerp en voorbeeldschermen). Altjd leuk om complimenten te krijgen ook, maar als gepolst wordt of ik op termijn een toekomst binnen de Belastingdienst ambieer ben ik toch tamelijk resoluut...
Vandaag op de Performa-beurs gestaan. Goed voor het 'wij'-gevoel, goed om producten en collega's beter te leren kennen, en een paar goede gesprekken met potentiële klanten... Maar toch persoonlijk toch geen GOED gevoel. Te weinig bezoekers, te veel gehang, wat duurt zo'n dag lang, kan ik niet wat nuttigers doen? Wel een goed gevoel om achteraf even lekker te borrelen, zittend.
*) Volgens mijn Christine, uit middenstandersfamilie, is dit de vakterm voor dikke, kleffe, moeie voeten aan het einde van een dag (achter de kassa) staan. Niet echt een hit bij Google...
In Amsterdam kennen ze me ongetwijfeld nog. NIet als die geniale e-learnkoning. Nee, ik was de hijgende dwaas bijna dagelijks met volle rugzak naar de bus holde. Niet voor de conditie, maar omdat ik voortdurend een allerlaatste klusje belangrijker vond dan tijdig vertrekken. Ik haalde de bus altijd, en klapte daar al snel weer de klep van de laptop open.
In Wageningen is zo ongeveer alles anders, van processtappen tot sfeer, maar dat ene blijft gelijk: ik vertrek ook hier weer op het laatste nippertje en draaf door het Agro Business Park. Is dat nou goed of juist slecht nieuws? 
Sebastiaan, Joachim, Ester, Mieke, Eugenie, Daniella, Diane, Volkan, JeroenH, Berna, JeroenS, Lenny, Naima, Susanne, Michel, Christiaan, Jeroen Z, Karen, Lilian, Miranda, Christine, Corinna, Reinier, Sandra... in m'n dynamische tijd in Amsterdam heeft Cirquest veel collega's versleten. Afgelopen november kwamen ze voor het laatst bijeen (zie foto van het 'Eksenbal'), dus hoog tijd voor een nieuwe versie, precies een jaar later: vrijdag 10 oktober 17:30 uur in cafe Cuba!
(klik voor vergroting)
Tranen over de ramen, de herfstblues slaat ongenadig toe. Deze pappa-vrijdag geen park, speeltuin of bos, maar warm binnen bij neefjes en zus in Barendrecht. Plots klopt de natuur toch aan: bonk tegen het raam en een verenregen. Een dode duif ligt beneden. Hij blijkt niet (zoals dat poetische roodborstje) tegen het raam te hebben getikt. De brute moordenaar kijkt vanaf het schuurtje aan de overkant op z'n gemiste lunch. Janne koert 'bogol' maar -meelezende ornithologen- wat is dit voor beest? 
Er klopt iets niet met mijn blogje. Ik beoog een vrij genuanceerd inkijkje te geven, hoe bitter-zoet belevenissen soms ook zijn. Kennelijk ziet een enkele blogbezoeker het echter toch als podium voor achterklap of natrap: ik ontving een beklad portret van oud-collega Evelyn. Anoniem, maar waarschijnlijk van Lord Voldermore of een andere collega. Bedankt voor de input, maar bespreek die frustraties liever met de direct betrokkene of je psychiater. Dat soort troep ga ik hier dus niet plaatsen!
(nou ja, een keertje dan)
Het heeft even geduurd, maar ik sta weer op de kaart. Roept wel allerlei vragen op, als ik ze zo naast elkaar zie liggen. Ben ik mijn ingenieurschap ontgroeid? Bellen er echt meer Stoas-klanten uit het buitenland? Waarom is het nieuwe kaartje een stuk groter? Zijn dat echt drie korenaren daar boven dat Boeren-Business-park? En wat lopen die drie daar aan de linkerkant te wapperen?
(klik voor vergroting)
Het weekeinde zit vol kleine avontuurtjes: bezoekjes, boodschapjes, speeltuintjes, restaurantjes (Parkheuvel)... Soms wordt zo'n avontuurje echter ineens reusachtig. Vrijdag me met Janne naar binnen gepropt bij de dwaze dagen van de Bijenkorf. Was nog wel te doen met mijn dame op de schouder. Naar de kassa glippen lukte ook nog, maar net toen ik even niet oplette was Janne 'm gesmeerd. Op topsnelheid op kniehoogte was ze snel uit beeld. Het zweet brak me uit, en ik rende roepend heen en weer. Ik hoorde de Hitchcock-violen gieren in mijn oor: wiek-WIEK!
Achteraf duurde het maar een paar minuten voordat dochterlief terecht was bij een andere kassajuffrouw: die had direct een snoepje en een kek handtasje klaarliggen als dank voor het deserteren...
(soundtrack bij illustratie)
Een kasteelweekeinde naar keuze was het mooie afscheidscadeau van Cirquest. Lastig om de bestemming te kiezen, want deze herfst zit al veel vol. Maar het is gelukt: het wordt kasteel Rhederoord. Met Christine zal ik de hangbrug ophalen en om bij een romantisch glaasje wijn terug te kijken op vijf mooie tropenjaren.
Enne... ik had eerder al geblogd over het cadeau van buurbedrijf Tornak: een geheime citysafari...
Voor oud-collega's bij Cirquest misschien moeilijk te beseffen, maar ik krijg echt vragen over thema/naam van deze blog. Whoe-hoe? Het was een vreugdekreet van me, opgewekt door bijvoorbeeld een slimme oplossing of een lollige ringtone. Hieronder 'n kort stukje van mijn mooie afscheidscadeau waar collega's mij imiteerden. Voor wie het dan nog niet snapt een hint van Kees Broos en de QB-bijbel vol namen van ex-collega's...
Fiets gejat, Janne mekkert, trein vertraagd, soms ben ik Zen zelve...
Maar niet als het om zoiets alledaags, afgezaagds en onbeinvloedbaars gaat als (sorry) het weer:ik somber stilletjes bij het vooruitzicht van de donkere druilerige dagen. Ik tril als ik 's ochtends met 120 km/uur door de mist zoef. En als ik daar toch weer de nazomerzon zie opkomen 'woe-hoe' ik. En klik ik even. Sterkte vandaag weer met de ramadan, moslimvriendjes!
Wat ben ik toch een draaikont. Niet alleen in zonnig salsa-opzicht, maar ook in herfstige besluiteloosheid. Ons huis is nog steeds te kaal, en ik wilde ook het nieuwe beeld op onze singel wel steunen, dus wat dan beter te doen dan een van de kunstwerken kopen van onze Raamkunst 06. Maar ja, welke, en weet ik het wel zeker. Mijn voorlopige favoriet is deze: 'Body and Soul'. In werkelijkheid en niet zo klein afgebeeld dan. Mooi sereen met dat gezicht dat erdoorheen schijnt, maar ook wel een beetje erg koel. Wat vind jij? Of zal ik een andere uitkiezen? Of moet ik eindelijk dat witte doek aan de muur eens gaan beschilderen, of...
Over BBQ gesproken: In de metro stond laatst deze Stoas advertentie, om te voorkomen dat mijn collega's en ik oververhit raken. In november begint er waarschijnlijk alweer een nieuwe lichting collega's op de afdeling. Leuk, dan ben ik niet meer de groenste!
Fijn om bij Stoas meteen vertrouwen te krijgen, en direct de didactische diepte in te duiken met klantvragen zoals bij de Douane en ABN Amro. Zo ben ik al lekker declarabel, maar helaas ook een beetje weinig op kantoor. Te weinig om wat thuizer te raken en nader kennis te maken met de collega's en hun ervaringen. Ook nog te weinig om het creatieve vuur echt aan te wakkeren, wat toch mijn ambitie was. Niet meer van conculega's te hoeven horen dat mijn werkgever 'stof-as' heet.
Gisteren gelukkig een buitenkansje: een heerlijke (gas)BBQ om de Wageningse collega's wat beter te leren kennen...
Deze weken zit ik weinig op de Stoas-burelen in Wageningen, en veel bij de Douane. Zeker bij mijn bezoek aan Schiphol miste ik strepen op mijn mouw. Ik ben geen douanepief, en afdelingshoofd meer zoals bij Cirquest. Ik ben hooguit een beetje senior consultant, en zelfs dat weet ik nog niet zeker, vanwege het ontbreken van mijn visitekaartje :)
En, ik ga het nog wat dramatischer maken natuurlijk, thuis ben ik al helemaal niet de baas. Janne is sinds deze week een klasje hoger naar de peuters, en laat zich bij elke groentesoort gelden meet een hooghartig 'nee'. En Christine is in haar nieuwe baan helemaal een directeur. Kijk haar toch stralen op dit statieportret op ons dakterras. 
Een van de belangrijke verschillen tussen in mijn nieuwe baan is de rust. Misschien is het meer een tegenstelling tussen Wageningen en Amsterdam dan tussen Cirquest en Stoas, maar het valt zeker op. De bomen ruisen, de koe staart me dromerig aan, en binnen... Hoewel het momenteel bijzonder druk is met projecten en offertes, ontbreekt geschreeuw, geren, gesnauw een ogenschijnlijk zelfs gestress. En juist in details komt de landelijkheid terug. Hier geen namen op het netwerk als 'Hollywood': kijk maar eens naar de printers...
Deze week bij Stoas toch echt het diepe in: twee dagen in Utrecht bij de Belastingdienst. Of nee, vergeet het eerder geblogde t-shirtmeisje : ik zit niet bij de blauwe, maar de groene kant: de stoere douanewereld van uniformen, slagvaardigheid, snorren, actie... en leertaken natuurlijk. Douane-rot Arie heeft me intensief kunnen inwerken in de komende wijzigingen in de Toepassingsverordeing Communautaire Douane Wetboek, geautoriseerde marktdeelnemers, en... Ach, ik vertel de smeuige verhalen wel op een verjaardagsfeestje. Lekkere kantine wel.
Eind augustus kwam er wat zand tussen de raderen, maar gisteravond toch een afscheid van oud-collega Bert. We zitten een beetje in hetzelfde schuitje, want net zoals ik is hij ook net bij Cirquest vertrokken. Op deze zwoele avond in Haarlem konden Cirquesters Mark en Alexander er ook bij zijn en zodoende het werd een bijzonder mannelijk evenement: flirten met de dienster, stevige kost en stoere praat over vrouwen, auto's, marine en de toekomst. Dat alles bij een poezelig roseetje, dat dan weer wel. 
(oud en nieuw)
Osama vs George, Tom vs Jerry, Joachim vs Erik, en ook Stoas ontkomt niet aan een ying-yang krachtenveld. Voor zover ik na een weekje kan zien lijkt de 'strijd' tussen de realo's en de gekko's. De realo's willen projecten graag efficient aanpakken, rendabel, beheersbaar en veilig. Ze komen vaak uit bij vrij tekstuele vormen via de vertrouwde werkwijze. De gekko's zijn daar allang op uitgekeken, willen opstomen in de vaart der volkeren, spannende oplossingen met lef, die henzelf en de next generation versteld doen staan...
Geen twijfel natuurlijk: als Cirquester heb ik de transfer gemaakt om een nieuwe spits voor de gekko's te worden. Afgelopen week heb ik al een paar keer creatief kunnen optrekken naar het vijandelijke goal door het aandragen van frisse alternatieven. Toch begin ik deze maand rustig: kennismakingstijd om rustig de waarde van de bestaande oplossingen te ontdekken. Ik ben bezig met revisies, vervolgopdrachten, meekijken... en het verzamelen van munitie! 
Met mijn overstap naar Stoas is de werkomgeving (koe-uitzicht) veranderd, maar thuis is ook veel ververst. 's Ochtends ben ik wat eerder uit de veren en ik kan zonder geluier en babyvlekken de deur uit. De avonden zijn kort (over OV-vertraging heb ik al genoeg gemekkerd), maar vooralsnog weinig gezwoeg aan bijna-affe pojecten, presentaties en plannen. Benieuwd of het zo blijft...
Heerlijk weekeindje ook achter de rug. De singel is volgehangen en ik ben zonder gezin naar het hoge noorden getreind. Lekker het boek uitgekregen: in Niehove had ik een weekeindje met vrienden van m'n leesgroep. Ook gewoon nog wat geklust, gefrisbeed, geborreld en gefikt hoor!
(vanaf de wierde)
De eerste werkweek zit er al weer op: vier dagen Wageningen. Zoals te verwachten een verfrissende water van allerlei nieuws over me heen. Nieuwe gezichten (vee-heel), nieuwe omgeving (groe-hoen), nieuwe aanpak (stra-hak). Fijn om het vertrouwen en de ruimte te krijgen om direct diep in projecten te duiken en om al een klein beetje kritisch/creatief mee te mogen denken. Dat vind ik toch wel het leukste: ik heb al het voortraject van een paar projecten kunnen induiken. Een hele stapel toch al met al...
|
|
