vrijdag 31 augustus 2007

Kentucky Fried Cruelty

Een vego als ik is natuurlijk bevooroordeeld, maar de Amerikaanse actiesite Kentuckyfriedcruelty is best overtuigend. Heldere boodschap.

Als logische stap hebben zij hun verhaal ook vertaald in een online
spelletje. Het oogt aardig, als pastiche op bekende spellen, maar er mist iets essentieels. Een reden. Het spel verrast niet, verleidt niet en zet niet aan tot denken. Een boosaardige professor, emmers vol met bloed, kuikens bevrijden, betogers met spandoeken... De eendimensionale boodschap ligt dik genoeg bovenop, maar dat is het probleem juist.

Het verschil tussen een goed bedoeld en goed wordt al snel duidelijk voor wie even terugbladert naar het McDonaldsspel.

vrijdag 24 augustus 2007

Leerzaam en lekker

De Finse consumentenbond heeft een online spel ontwikkeld om (jonge) kopers hun rechten te leren ontdekken. Bij aanvang van 'Galactor' lijkt het isometrische huisje Scandinavisch strak en opgeruimd. Wie even verder klikt, ontdekt een stortvloed aan verborgen gebreken, kolderieke anekdotes, ongedierte en -jawel- buitenaards leven.

De speler heeft rollen als koper of juist verkoper. Er is veel vrijheid in het kiezen van een eigen route, nemen van eigen beslissingen en zelfs het negeren van de deurbel. De feedback is lekker direct en scherp, en er zitten wat verrassende dwarsverbanden in het verhaal. Visueel is Galactor tot in de details verzorgd; het slim (en veel) inzetten van tekst houdt het betaalbaar.

Een zeldzame combinatie tussen leerzaam en lekker gestoord. Mooi dat zo'n zinnig initiatief van de grond komt. Verdient zeker navolging in Nederland. Anders loop ik het gevaar om bij een winkelier op hoge poten mijn Finse recht op te eisen...

dinsdag 14 augustus 2007

Perspectief

Dagelijks reis ik via Utrecht CS, met m'n neus in laptop en gratis blaadjes. Weinig oog dus voor de prachtige bouwputten waar de bus langs rijdt. Vandaag zag ik een poster opgeplakt die me nieuwsgierig maakte waar het heen gaat met de buurt.

De bijbehorende website blijkt vanavond niet erg spannend en instabiel op m'n Apple, maar er wordt wel een aardig serieus spel gepresenteerd: de Blob. Al lang geleden werd er enthousiast over gebuzzd, en probeerde ik het uit. Tijd voor een replay.

Als reuzesponsbal from outer space rol je door het Stationsgebied. Je zuigt kleuren op en verft (nieuwe) gebouwen. Da's alles, en genoeg. Een mooie manier om de buurt te verkennen; de spelvorm sluit naadloos aan bij de doelstelling. De opzet is niet pretentieus en het verhaal is lekker luchtig.

Voor een brede doelgroep is het spel gemakkelijk te snappen, en door de aanwijzingen is de instap laag. Had best beter gekund, met meer betekenisvolle details, meer ijkpunten en meer focus. Vooral normaal menselijk perspectief in plaats van vogelview had het effectiever gemaakt, maar ach... Misschien is het goed om de Blob te beoordelen vanuit het perspectief dat het door een groep studenten is gemaakt. Dat belooft nog veel!

zondag 12 augustus 2007

Automagisch

Na m’n geklaag over de hedendaagse keuzedruk, nu het omgekeerde: opgezadeld zitten met willekeurige toeval.

Wie open staat en erover nadenkt, kan er vaak veel moois in zien. De advertentiemachine creĆ«ert volautomatisch commercials. Bestaande marketingkreten en ‘zomaar’ Picasa-fotootjes worden opgeknipt en vemengd tot een (vaak) prachtig eindresultaat. Dat de makers van deze machine zelf uit de marketinghoek komen is af te lezen uit hun beschrijving: ‘artwork that explores how advertising uses and manipulates language’. Beetje opgezwollen, want zo nieuw lijkt me het principe niet. Ze zouden toch wel van het advertentiespel hebben gehoord? Of hebben deelgenomen aan creativiteitssessies met een 'forced fit' of zelfs willekeurige prikkelwoorden? Of het boek met alle antwoorden? Of de onnozele kracht van ‘Being There’?

Blijft toch boeien, de schoonheid van het toeval. Misschien is het na alle user generated content tijd voor een herkansing van automatically generated content? En misschien ga ik binnenkomende mails beantwoorden met een willekeurig spreekwoord.

woensdag 1 augustus 2007

Lang

Drie weken kunnen best lang duren, als je je best doet. In het zand van de Cote d' Azur in de 'Psychologie' gelezen waarom de tijd soms zo vlug gaat. Waarom de terugweg sneller gaat dan de heenweg bijvoorbeeld. Of waarom de tijd zo voortkruipt als je je verveelt of wacht. Leuk artikel met veel tips om de tijd te vertragen, maar uiteindelijk gaat zo'n vakantie natuurlijk toch veel te snel voorbij.

Hoelang-ie duurde? Halverwege raakte ik mijn scheermesjes kwijt in de douchecabines van de camping; zo heb ik als houvast in ieder geval de lengte van mijn baardharen.