StoryWriter

Op zoek naar manieren om volt leuke multimedia te produceren stuitte ik op StoryWriter. Britse software om snel cartoonverhalen in elkaar te flansen. Niet alleen voor de lol, maar voor e-learning: met MC-vragen, vertakkingen en geschikt om in leeromgevingen te hangen. Likkebaardend dus snel de demo opgevraagd.









Al snel springt het glazuur van mijn tanden, en niet eens door de onmogelijke interface. Cartoons maken is geen feestje hier. Het klein popo-art biebje lijkt te beperkt om als niet-vormgever gang te komen, maar de functionaliteit is vooral te beperkt: veschalen, verslepen, verkleuren, je noemt het en het kan niet. Nee, beperkingen brengen dit keer geen voordeel, zeker ook omdat de didactische werkvormen veel te star en schraal zijn. Dan nog liever een programma als Comic Life, of -hup- gewoon een snelle schets.

Geleerd

Afgelopen week subworkshops geleid op het nationaal e-learning congres. Druk, bekenden en een lekkere lunch natuurlijk, en ook weer een visueel onlineverslag wat de deelnemers hebben geleerd. Veel focus op ontwikkelingen rond sociale software, die de constructivistischer visie op leren laagdrempelig ondersteunt. Volgens mij werkt het vaker andersom en stimuleert het (thuis)gebruik van zulke software juist de visie op leren.

Maar goed. Zelf viel mij op dat e-learning weer een slagje gewoner wordt, volwassener. Bijna alle deelnemers hebben praktijkervaring, waardoor discussies een versnellinkje hoger kunnen en kennisuitwisseling echt tot stand komt. E-learning.nl ziet de ontwikkeling ook, evenals het Britse Epic. Blijkt echter meteen hoe relatief dat 'volwassen' is: met 3% van de totale trainingsomzet zijn we nog maar net 'early adopters'...

Mijn naam is Haas

Heerlijk door de duinen geploegd dit weekeinde. M'n Janne en neefjes wilden alleeb bij toerbeurt op m'n nek rijden, en bij het ontbreken van halster of haar grijpen ze mijn oren. Vandaar dat ik inmiddels op mijn SecondLife-avatar lijk. Die trouwens letterlijk 'Mijnnaamis Haas' heet.








Nee, over Second Life nog niks op m'n blog. Deels omdat ik weinig toe te voegen heb aan de hijgerige perslawine. Ten opzichte van samenwerkend leren via gewone communities lijkt me de echt educatieve meerwaarde meer liggen in de avatar-expressie dan in het 3D-ige. Vooralsnog slokt m'n FirstLife toch teveel tijd op...

Geen spel

Wel spelen, geen spel. Boštjan Cadež noemt z'n Linerider speelgoed, omdat het geen vastomlijnd doel heeft. Voor wie nog niet van het charmante spelle... speelgoedje heeft gehoord: hij ontwikkelde een half jaar geleden voor z'n studie een spelletje om met een sleetje van een zelfgetekende helling te glijden. Inmiddels zijn miljoenen eraan verslingerd en is het ook commercieel succesvol: inXile heeft Boštjans origineel ingelijfd, opgepimpt en kondigt een Groot Geld Wedstrijd aan. Dat belooft wat:-(

Ik blijf het een origineel speeltje vinden met een pakkend concept, hoewel dat door (acceleratie)toevoegingen wel wat verwaterd is. Ieder zoekt uitdagingen op z'n eigen niveau en een opgelegd einddoel ontbreekt. Dat maakt het afgeleide Draw Play juist zwak. Onderwijsland jubelt dat het gevoel voor krachten stimuleert, maar fysieke proefjes met knikkers, een schommel of achtbaan lijken me minstens zo sterk. In ieder geval zijn er zat tutorials om te freaken tot bizarre hoogte...

Zeeuws meisje

Het Amerikaanse effectenhuis A.G. Edwards heeft zojuist een spel ontwikkeld om kinderen met geld te leren omgaan: Savings Quest Je kruipt in de huid van een volwassene, kiest een doel om voor te sparen, een baan, een huis, een levensstijl, en moet zelfs echt aan de slag om je geld te verdienen. Wie zo dom is om voor een detectiveloopbaan te kiezen moet bijvoorbeeld flink aan het ontcijferen.

Daar krijg je gelukkig ook wat voor terug, en in zes maanden groei je richting einddoel. Onvoorziene gebeurtenissen op je pad voorkomen dat het snel saai wordt. Nu wordt het langzaam saai. Zonder leraar erbij (ondersteunend klassepakket beschikbaar) zullen kids de zes rondes waarschijnlijk niet uitspelen. De combinatie van toon, opdrachten, tekstuele input, voiceover en visuals lijkt ook wat te wrngen, waarschijnlijk omdat de opdrachtgever op een iets te brede doelgroep heeft gemikt.

Hoewel ook op de gameplay en visuals genoeg valt af te dingen ben ik toch redelijk positief: er is consistent gewerkt vanuit de doelen en inhoud. Benieuwd wanneer het effectenhuisizich gaat richten op volwassenen: pensioenen, lijfrentes, hypotheken en anderre ellende. Of op mensen zoals ik, die juist geen geld kunnen uitgeven...

Valentijn

Met Open Source software heb ik al het een en ander geknutseld: in Xaraya is m'n buurtsite gemaakt, over de auteurstool eXe blogde ik al eerder, en ook volwassen leermanagementsystemen als Moodle en Atutor probeerde ik uit. Nu pas ontdek ik de handige site waar je ze keurig online kunt uitproberen zonder te downloaden of installeren. Opener kunnen we het niet maken, wel gemakkelijker.

Prachtig allemaal, maar je moet niet overdrijven: een Engelse onderwijskundige verzamelde een reusachtige lijst van meer dan 600 programma's met de focus op e-learning in brede zin: niet allemaal even geavanceerd of nuttig natuurlijk, maar al met al een overvolle schatkamer. Wat een schatje, die Jane...

Kastje naar muur

Om het ondernemerschap te stimuleren heeft de Kamer van Koophandel een startersspel ontwikkeld. Het is al een paar maanden uit, maar mede omdat ik de doelgroep niet ben, ontdekte ik het nu pas. Het ziet er vrolijk uit met z'n habbohotel-look. De gameplay lijkt ok: zelfs een dertiger als ik navigeert simpel en krijgt zin om vrolijk rond te stappen. Op het eerste gezicht is er genoeg te doen, maar... al snel blijken er maren.

De tekstuele intructies tussendoor zijn niet goed genoeg geintegreerd met het verhaal: ze komen wat geforceerd over en zijn niet aantrekkelijk genoeg vormgegeven. De moraal ligt er erg dik bovenop: de route langs verschillende instanties. Dat je daarbij van het kastje naar de muur wordt gestuurd is waarschijnlijk realistisch, maar niet erg motiverend voor de potentiele starter.

In vergelijking met het Habbohotel krijgen de starters hier geen kans op het opbouwen van een netwerk, met andere starters of experts. Juist die kennis(sen) zou een toegevoegde waarde kunnen zijn boven de globale startersregels. Daarvoor kun je ook even een half A4-tje doorlezen, of langs het loket gaan.

Collurenten

Afgelopen jaar ben ik in dienst geweest bij drie bedrijven uit de e-learning eredivisie. Logisch om de vraag te krijgen of dat niet gek voelt. Soms wel ja. Gek om me in een nieuwe omgeving weer thuis te gaan voelen. Niet zozeer om 'over' te lopen. Ik heb vrij helder welke informatie ik in de nieuwe omgeving niet wil misbruiken, maar het is wel bijzonder leerzaam om de verschillen in aanpak te zien.

Onderlinge concurrentie is soms, als opdrachtgevers e-learningbedrijven tegen elkaar afwegen. Maar er zijn belangrijker beslissingen: keuzes om deze geweldige potentie niet aan te spreken en te kiezen voor traditionelere vormen van leren. Ingegeven door koudwatervrees, vooroordelen of onwetendheid. Of nog erger: door negatieve ervaringen in eerdere pogingen, met bedrijven die minder professioneel en gezond met e-learning omgingen. Dus.

Binnen heldere kaders blijken collurenten zelfs soepel, zinnig en gezellig te kunnen samenwerken. Ik denk bijvoorbeeld aan Streetwise, een jaar of twee geleden gemaakt in samenwerking met Kluwer. We spreken nog geregeld af, dit weekeinde nog in Amsterdam.

Groen

Ik ga dik worden, weer. Op de lagere school droeg ik droeg al grote mensenbroeken met afgeknipte broekspijpen. Als puber werd ik vervolgens vertikaal uitgerekt, maar geen kilo zwaarder. Maar m'n magere bekkie gaat nu toch verdwijnen, door de heerlijke lunch en vooral de snoepfles op mijn tafel. Na de eerste ronde drop hou ik 'm vol om collega's langs te lokken, de laatste weken met engelse drop en vooral M&M's. Ik blijk aan het eind van de gang echter niet populair genoeg en eet me geregeld het groen en geel.










Daarom het nieuwe plan om de fles 'ns met de originele drank te vullen. Komt allen proosten en knabbelen, vrijdag de 23e vanaf een uur of vijf.

President E-wreck looses election

Het kan snel gaan: nauwelijks was ik president geworden van deUnited States of Europe, of ik werd alweer ontslagen. Echt, hieronder staat met koeieletters in de krant dat ik de verkiezingen heb verloren, die van 2010. Als ik zelf de krant lees lijkt soms gemakkelijk om de wereld te redden van zoiets als broeikaseffect, maar zelf aan het roer blijkt het erg lastig.

De BBC heeft (weer) een prachtig spel ontwikkeld, nu over klimaatverandering. Het is complex, met een stortvloed van mogelijke ingrepen, argumenten, internationale onderhandingen en (helaas dus:) verkiezingen. Doel om gevoel te krijgen voor het fysieke en politieke krachtenveld, en dat lukt bij mij goed; het zweet breekt me uit. De feedback zou nog wat tastbaarder mogen zijn: concrete effecten in praktijk, geluid, bewegend beeld, maar het spel speelt snel, lekker, en is van een goed moeilijkheidsniveau. Aan alle geleerden op de aftiteling te zien zal het inhoudelijk ook wel kloppen. Jammer dat de speler weinig inhoudelijke feedback of terugblik krijgt na afloop van het spel. Nu kan ik niets anders dan opnieuw beginnen :)

IJssingel

Ondanks weeralarm en familieadviezen toch om de trein in. Hoewel de sneeuw elf uur later alweer verprut is, presteert de NS toch een uur vertraging. Jaja, dat mag in de krant. Zelfs Sesamstraat bleek te zijn afgeblazen voor dit 'brekende nieuws'. Thuis is de Rotterdamse singel is alweer schoon: alleen de ververste banner boven m'n Provenierssingel.nl herinnnert nog aan de kwakkelwinter...

Hype 2.0

'k Ben allergisch voor hypes. In marketingtermen meer een 'early adopter' dan een 'innovator'. Geweldig om het diepe in te duiken, maar ik ben ook wat sceptisch: niet alle vooruitgang is een verbetering. Ik probeer iets uit, neem afstand, en pak daarna pas enthousiast door.

Zo werkte het bijvoorbeeld met e-mail. Ik was vanaf 95/96 wel online, maar kon alleen naar vreemden mailen. Vriendjes waren allemaal nog offline en vroegen zich af of ik via 'n pornosite mail ontving. Ja, Hotmail klonk vies, zelfs voordat MS het overnam.

Zoiets ging het ook met sites bouwen, chatten, bloggen, webcammen, voipen, rss, social bookmarking en en alles wat er nog komen gaat. Ik ben vooral argwanend als er hijgerige labels aan te pas komen zoals 'nieuwe economie' of 'web 2.0'. Maar als het zo helder en visueel verbeeld wordt...

Office anno 2007

Microsoft biedt een e-learningmodule aan rond z'n nieuwe Office2007-pakket. Gratis! 'k Was benieuwd hoe de oude reus het leren aanpakt. Na de zoveelste MS-inschrijving is de cursus pas beschikbaar. De inhoud is een gemengd genoegen. Niks mis met een voiceover die tijdens over een Captivate-animatie wat highlights verteld, maar ik vind de serie van animaties al snel saai worden. Ze duren soms meer dan twee minuten. Geen interactie verder, behalve het doorklikken naar de volgende. Als afwisseling dienen tekstuele- of hotspot-instructies. Welke doelgroep of leerstijl zou MS in gedachten hebben?





Spannend is wel de subnavigatie, hierboven. De cirkel blijkt verdeeld in het aantal pagina's en is dus in twee, drie of vier knoppen gesplitst. Niet intuitief, voor mij.








Zo'n trosje pagina's wordt afgesloten met een toetsvraag. Soms gewoon MC, maar soms attractiever in de vorm van een tilegame. Dat de inhoud slechts flinterdun is moeten we maar wijten aan het intro-intro niveau van deze gratis cursus. Die afsluitende evaluatielijst is werkelijk enorm. Lijkt wel groter dan de inhoud. Ik verwijs ze wel naar deze blog. Tegen betaling heeft MS uiteraard meer modules beschikbaar, dat spreekt. En nee, ook hier ontbreekt een mooie errorpagina niet.

Boer'ntrien

Vandaag heb ik met mijn dames m'n grootmoeder van 87 bezocht. Ze woont stoer op een boerderie even buiten Eefde, en deelt het erf met mijn oom Herman. Die is hoefsmit en verzorgt een twintigtal paarden op het land en in de stallen. Als hobby. 't Was heerlijk weer en zonde om binnen te zitten. Prachtige omgeving, tussen akkers, weiden, bossen en heide. Ik kom er al van kindsbeen af, soms zelfs in klompen en een overall, maar ik blijf me toch altijd wat stads voelen.

Janne lijkt meer boerenbloed te hebben: ze komt nauwelijks binnen en is voordurend in de weer met het opjagen van katten, het kietelen van paarden, het verslepen van door de storm gevallen takken, en het begieteren van gras.

Gisteren in de diergaarde was het nog erger. Samen met een paar grotere kinderen mocht ze even in het geitenhok, en was zo hard aan het stampen en mekkeren dat een opgeschoten kereltje zich verschikt uit de voeten maakte, uit vrees gespiest te worden op haar hoorns.

Paprika

Wat heb je nodig als de wereld vergaat? Wat pittige 'Paprika'!
Wie het Rotterdamse filmfestival heeft gemist en geen Japans spreekt heeft waarschijnlijk geen idee waar ik het over heb. En zelfs wie de heftige film ondergaan hebben, weten maar de helft. Een overdonderend spektakel, zowel in verhaallijn als visueel: verlies de ondertiteling even uit het oog en je wordt weggespoeld.

in deze nieuwe film van Kon Satoshi zijn vooral de droomscenes prachtige vormgegeven: geweldige effecten en bewegingen, vol symboliek, echt een genot voor het oog. Wat zou ik graag een keer op deze 'animanier' e-learning maken...

Tsja, ikzelf was dus enthousiast, maar zoals bij elke goeie festivalfilm waren hier de reacties weer verdeeld. Met z'n vijftienen waren we voor het elfde jaar een dagje naar het festival en sommigen hadden tijdens Parika even lekker bijgegeslapen. Begrijpelijk ook: het was de vijfde film en de afterparty moest nog beginnen.