Voor oud-collega's bij Cirquest misschien moeilijk te beseffen, maar ik krijg echt vragen over thema/naam van deze blog. Whoe-hoe? Het was een vreugdekreet van me, opgewekt door bijvoorbeeld een slimme oplossing of een lollige ringtone. Hieronder 'n kort stukje van mijn mooie afscheidscadeau waar collega's mij imiteerden. Voor wie het dan nog niet snapt een hint van Kees Broos en de QB-bijbel vol namen van ex-collega's...
Fiets gejat, Janne mekkert, trein vertraagd, soms ben ik Zen zelve...
Maar niet als het om zoiets alledaags, afgezaagds en onbeinvloedbaars gaat als (sorry) het weer:ik somber stilletjes bij het vooruitzicht van de donkere druilerige dagen. Ik tril als ik 's ochtends met 120 km/uur door de mist zoef. En als ik daar toch weer de nazomerzon zie opkomen 'woe-hoe' ik. En klik ik even. Sterkte vandaag weer met de ramadan, moslimvriendjes!
Wat ben ik toch een draaikont. Niet alleen in zonnig salsa-opzicht, maar ook in herfstige besluiteloosheid. Ons huis is nog steeds te kaal, en ik wilde ook het nieuwe beeld op onze singel wel steunen, dus wat dan beter te doen dan een van de kunstwerken kopen van onze Raamkunst 06. Maar ja, welke, en weet ik het wel zeker. Mijn voorlopige favoriet is deze: 'Body and Soul'. In werkelijkheid en niet zo klein afgebeeld dan. Mooi sereen met dat gezicht dat erdoorheen schijnt, maar ook wel een beetje erg koel. Wat vind jij? Of zal ik een andere uitkiezen? Of moet ik eindelijk dat witte doek aan de muur eens gaan beschilderen, of...
Over BBQ gesproken: In de metro stond laatst deze Stoas advertentie, om te voorkomen dat mijn collega's en ik oververhit raken. In november begint er waarschijnlijk alweer een nieuwe lichting collega's op de afdeling. Leuk, dan ben ik niet meer de groenste!
Fijn om bij Stoas meteen vertrouwen te krijgen, en direct de didactische diepte in te duiken met klantvragen zoals bij de Douane en ABN Amro. Zo ben ik al lekker declarabel, maar helaas ook een beetje weinig op kantoor. Te weinig om wat thuizer te raken en nader kennis te maken met de collega's en hun ervaringen. Ook nog te weinig om het creatieve vuur echt aan te wakkeren, wat toch mijn ambitie was. Niet meer van conculega's te hoeven horen dat mijn werkgever 'stof-as' heet.
Gisteren gelukkig een buitenkansje: een heerlijke (gas)BBQ om de Wageningse collega's wat beter te leren kennen...
Deze weken zit ik weinig op de Stoas-burelen in Wageningen, en veel bij de Douane. Zeker bij mijn bezoek aan Schiphol miste ik strepen op mijn mouw. Ik ben geen douanepief, en afdelingshoofd meer zoals bij Cirquest. Ik ben hooguit een beetje senior consultant, en zelfs dat weet ik nog niet zeker, vanwege het ontbreken van mijn visitekaartje :)
En, ik ga het nog wat dramatischer maken natuurlijk, thuis ben ik al helemaal niet de baas. Janne is sinds deze week een klasje hoger naar de peuters, en laat zich bij elke groentesoort gelden meet een hooghartig 'nee'. En Christine is in haar nieuwe baan helemaal een directeur. Kijk haar toch stralen op dit statieportret op ons dakterras. 
Een van de belangrijke verschillen tussen in mijn nieuwe baan is de rust. Misschien is het meer een tegenstelling tussen Wageningen en Amsterdam dan tussen Cirquest en Stoas, maar het valt zeker op. De bomen ruisen, de koe staart me dromerig aan, en binnen... Hoewel het momenteel bijzonder druk is met projecten en offertes, ontbreekt geschreeuw, geren, gesnauw een ogenschijnlijk zelfs gestress. En juist in details komt de landelijkheid terug. Hier geen namen op het netwerk als 'Hollywood': kijk maar eens naar de printers...
Deze week bij Stoas toch echt het diepe in: twee dagen in Utrecht bij de Belastingdienst. Of nee, vergeet het eerder geblogde t-shirtmeisje : ik zit niet bij de blauwe, maar de groene kant: de stoere douanewereld van uniformen, slagvaardigheid, snorren, actie... en leertaken natuurlijk. Douane-rot Arie heeft me intensief kunnen inwerken in de komende wijzigingen in de Toepassingsverordeing Communautaire Douane Wetboek, geautoriseerde marktdeelnemers, en... Ach, ik vertel de smeuige verhalen wel op een verjaardagsfeestje. Lekkere kantine wel.
Eind augustus kwam er wat zand tussen de raderen, maar gisteravond toch een afscheid van oud-collega Bert. We zitten een beetje in hetzelfde schuitje, want net zoals ik is hij ook net bij Cirquest vertrokken. Op deze zwoele avond in Haarlem konden Cirquesters Mark en Alexander er ook bij zijn en zodoende het werd een bijzonder mannelijk evenement: flirten met de dienster, stevige kost en stoere praat over vrouwen, auto's, marine en de toekomst. Dat alles bij een poezelig roseetje, dat dan weer wel. 
(oud en nieuw)
Osama vs George, Tom vs Jerry, Joachim vs Erik, en ook Stoas ontkomt niet aan een ying-yang krachtenveld. Voor zover ik na een weekje kan zien lijkt de 'strijd' tussen de realo's en de gekko's. De realo's willen projecten graag efficient aanpakken, rendabel, beheersbaar en veilig. Ze komen vaak uit bij vrij tekstuele vormen via de vertrouwde werkwijze. De gekko's zijn daar allang op uitgekeken, willen opstomen in de vaart der volkeren, spannende oplossingen met lef, die henzelf en de next generation versteld doen staan...
Geen twijfel natuurlijk: als Cirquester heb ik de transfer gemaakt om een nieuwe spits voor de gekko's te worden. Afgelopen week heb ik al een paar keer creatief kunnen optrekken naar het vijandelijke goal door het aandragen van frisse alternatieven. Toch begin ik deze maand rustig: kennismakingstijd om rustig de waarde van de bestaande oplossingen te ontdekken. Ik ben bezig met revisies, vervolgopdrachten, meekijken... en het verzamelen van munitie! 
|
|
