maandag 21 januari 2008

Being Lidy

De directeur is weg, leve de directeur. Medewerkers en verrassend veel oud-collega's hadden een heerlijke vrijdagavond. Het begon al ruimschoots voor de geplande binnekomst van Lidy met verkneukelen. Ieder had een masker op van Lidies gezicht, wat er koddig en weird uitzag. Ook het ontbreken van een neusgat leidde tot wat verhitte momenten. Toen de scheidend directeur met trompetgeschal binnenkwam leek het net de sleutelscene van 'Being John Malkovich'. Misschien symbolisch voor de sporen die ze achterlaat.









Op onze beurt laten wij ook sporen bij Lidy. Niet alleen een overload herinneringen, samengebald in een ontroerende toespraak van Maarten. Dit is aangevuld met een website, al is wenssite misschien een beter begrip. Lidies eerste thuisklus wordt het ophangen van ons een schilderij, soort van. Traditiegetrouw is er ook voor dit afscheid weer een prachtig spel ontwikkeld: 'Oyakulidy'. Een soort Monopoly dat per discipline de kennis rond collega's toetst. Erg goed, vooral omdat ieder er geweldige vragen voor heeft bedacht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten