WolfQuest

“Whoe-hoe”, klinkt een verre wolvehuil als ik op ‘H’ druk. Ik ben een eenzame wolf in natuurpark rond Amethyst Mountain. Op jacht naar een roedel, een partner, en eerst vooral naar een maaltje. Er huppelen konijntjes rond, maar misschien kan ik beter even aan dit elandkarkas knauwen en die vervelende coyotes wegjagen.















Wolfquest is een educatief 3D-spel: afgelopen jaar ontwikkeld door Minnesota Zoo en gesponsord door een viertal subsidiegevers. Het succes is af te lezen aan de vele fansites, mods en youtubefilmpjes. Kijk bijvoorbeeld eens hoe aardig het is om over te stappen van visuele waarneming naar reukzin in het spel. Of hoe je met nonverbaal kunt communiceren met andere beesten. Of hoe je samen een prooi omlegt.

Het spel is gemaakt door Eduweb. Ondanks schrale motorieke, grafische en geluidsnuances komt het gevoel om als wolf rond te dolen op de Amerkaanse heuvels komt aardig opborrelen. Het educatieve hoofddoel, inzicht in het ecosysteem, komt in mijn ogen echter slechts mager uit de verf. Het spelconcept en visualisatieniveau is minder afgestemd op deze systemen en processen. En toevoeging van wat ziektes of stropers zouden deelnemers meer prikkelen.














Het spel Wolfquest begint wat eenvoudig, maar er zit redelijk wat ontwikkeling in; zeker de multiplayer-mode is aardig. De aankondiging van vervolglevels is bij de fans met gejuich onthaald. Ikzelf wordt echter geen fan: m’n nieuwsgierigheid wordt te weinig geprikkeld, de bediening is me te weinig intuïtief en het geheel gewoon te saai. Of heeft een wolf gewoon een saai hondeleven? Whoe-hoe…

Dankzij Inne