Electrostadje

Vaak zijn educatieve spellen geconcentreerd op één doel: het telen van bananen, het lezen van letters of bewustwording van consumentenrecht. Aardig aan ElectroCity is dat het vrij open blijkt.

Natuurlijk, het is gebouwd door de marktleider op energiegebied in Nieuw-Zeeland, dus het is duidelijk dat hier (kinder)zieltjes geworven worden, voor branche-instroom en marktimago. Toch is de reikwijdte van het spel veel breder dan je zou denken. Naast verschillende energievormen en duurzaamheid, komen ook demografie, marktmechanisme, toerisme en belastingen aan bod.

Het spel is een eenvoudig soort simcity, waarbij de speler een land kan volbouwen met kolencentrales, havens, stadions of campings, maar dan met meer aandacht voor educatieve aspecten. Die aandacht is ruim aanwezig, maar fris verwoord, en vooral goed gedoseerd op verschillende niveaus. De graphics zijn prachtig, die golvende zee alleen al. Walvissen, geisers en gletchers, luchtbalonnen, het kan niet op. Het inzoomen toont meer eye-candy, maar functioneel voegt het niets toe. Jammer ook dat er helemaal geen geluid bij zit.

Het spel is niet alleen bedoeld voor individueel gebruik, maar ook in teamverband, voor de klas en zelfs met ouders. De hele range aan toepassingen lijkt me wat geforceerd. Omdat het onderwerp niet standaard onderdeel is van een methode moeten docenten en leerlingen gelokt worden. Een wedstrijd met tienduizenden dollars aan prijzengeld verbleekt in het licht van de 'galerij der groten'. Je kunt je gegroeide stad tonen en andere steden beoordelen. Dit 'showing off' is slim van opzet en prikkelend van toon, waardoor niet alleen de evaluatie, maar ook de verspreiding van het spel gestimuleerd worden.